در باب بی نشاط بهاری که بی رخ تو رسید...

مواجهه شدن با نبودن تو برای من مثل مواجهه با بی‌خانمانی بود

بی‌خانمانی محض.

حس می‌کردم پناه‌گاه امنی که تمام نوروز‌ها و تابستان‌های کودکی و بعد‌ها تمام روزهای دانشجویی داشتم رو از دست دادم.

شازی عزیزم

بهاری که بدون تو بیاد برای من قطعا رنگ و بوی دیگه‌ای داره.

اما من اگه از تو شاد زیستن و همواره امید داشتن رو نیاموخته باشم چطوری می‌تونم نوه‌ی تو باشم؟